Riders on the storm (The Doors, 1971)
Leeswijzer: hoewel dit wedstrijdverslag wellicht wat lang voelt, rechtvaardigen de legendarische gebeurtenissen op deze dag volgens deze verslaggever de lengte. Leestijd: 10-15 minuutjes? Daar gaat ie:
De zon staat laag aan een strakblauwe hemel wanneer ’s ochtends de eerste wekkers gaan in het noord-oostelijke puntje van Nederland. Dit rustige herfsttafereel – enkele noorderlijke rugbyers die zich opmaken voor een verre reis – staat in schril contrast met het zuid-westen van ons land. De brandweermannen hebben hier, zo luidt de kop op NOS deze ochtend, de handen vol aan omgewaaide bomen dankzij de herfststorm die hier afgelopen nacht heeft rondgewaard. Een oplettende Groningse dame deelde de voorgaande avond al een artikel over deze herfststorm in de welbekkende ‘Familie-app’, met daarbij de snedige insinuatie: ‘De Groningse storm komt morgen pas…’
De Groningse storm. Daar is ie dan. Cat’s out the bag. De Groningse rugbystorm steekt vandaag de kop op. Een zesentwintig-koppige orkaan stapt namelijk in de bus naar Middelburg. Een tyfoon gevormd door de 20 spelers en de twee ‘back-up subs’, voortgedreven door vier voortstuwende krachten der natuur: de rechtvaardige sturing van Linesman Loes, de zorgzame zalvende luwte van Medic Marieke, de door-de-wol-geverfde rugbybulder van hoofdcoach AJ en zoals altijd onder het strakke choreografische bewind van Teammanager Koos. Een bonuspower die hier vandaag aan is toegevoegd: Jack “Development” Dunn staat ook langs de lijn, als backs coach en tape-assist. Tel bij deze groep giganten nog de onaflaatbare steun op van een handvol trouwe fans, en het plaatje is compleet. De Groningse Storm.
Maar waar komt deze storm ineens vandaan?
RC Groningen, dat kleine clubje van weleer dat huisvest in het Koos Kuipers Kasteel op de Esserberg, is al lang dat kleine clubje niet meer. Jaren van ontwikkeling transformeerden het Groningse briesje tot een rood-geel-zwarte storm van formaat. Jaren geleden zijn de bewegingen voor deze metamorfose al ingezet, gelijk ‘The Butterfly effect’. Zoals de luchtbeweging van een vlindervleugelslag op een dag kan uitgroeien tot een orkaan, zo kwam ook in Groningen de storm niet zomaar tot stand. Een eerste vleugelslag van een vlinder lijkt een klein gebaar (mensen die zich gaan bekommeren om jeugd; kartrekkers die zich hard maken voor een tweede team; een trainer die net een uurtje langer voorbereid; een barman die zorgt dat mensen terugkomen; ouders die helpen met de verzorging; ga zo maar door). Het zijn stuk voor stuk daden van aandacht die een club voortstuwen. Daden van aandacht die de club een klein beetje mooier maken dan de dag ervoor. Het ontstane momentum uit deze vlindervleugelslagen voorwaarts zorgt voor wind in de zeilen bij anderen. Nog meer trainers, meer jeugdspelers, meer ouders, meer oud-gedienden die terugkomen, refs met hart voor de zaak, schoonmakers, commissiewerkers, teammanagers, ehbo’ers, sponsoren, barbedieners, ga zo maar door… Een groeiende lijst van onmisbaren, die iets van hun tijd en energie investeren in dat kleine clubje van weleer. Het heeft iets magisch.
Lieve lezer, u bent bekend met het concept. Als u tijd heeft: zet u vooral nu even het nummer op. Riders on the Storm. Luister hoe The Doors briljant beginnen met een van de meest veelbelovende intro’s… intrigerende regengeluiden. Een verraderlijk aanstekelijke basmelodie. En de mysterieuze akkoorden op de elektrische piano van Ray Manzarek… Als vanzelf begint een lichaamsdeel zachtjes mee te tikken op de cadans. Er komt iets. Je voelt het aan alles. En dan ineens de mysterieuze stem van Jim Morrison. De zangpartij die hij zingend heeft opgenomen, maar ook fluisterend, om de intrigerende echo in de zanglijn te krijgen. “Riders on the Storm”. Een vriendelijke bliksemschicht in het donkere weer. Je voelt hoe je onderdeel bent geworden van de storm. ‘Into this house we’re born’. Allen zijn we onderdeel van de storm. De Groningse storm.
Terug naar onze rugbyers! Aangekomen in Middelburg, hangt een donkergrijze lucht van een daadwerkelijke storm boven het veld. Tijdens de korte wandeling naar het clubhuis barst de hemel open. Verregend stappen de Groningers het clubhuis in. Een onstuimig begin. Toch wordt de opwarmroutine doorlopen zoals die nu al enkele weken verloopt. Tape, backmoves, line-outs. Alles zoals ze zo goed kennen. Twee dappere back-up subs, Tjalling “McBeard” van Veen en Timo “Boltje” Boltjse doen aan de zijlijn mee met de warming-up voor het geval iemand uitvalt. Terug in de kleedkamer. Natgeregende warm-upshirts uit. Wedstrijdshirt aan. De clubkleuren op de borst. Tim “Cpt. Goldielock” de Vries richt de laatste woorden tot de groep. De heren staan te trappelen om het veld op te mogen. De groep zindert van energie. Er wordt geroepen. Geschreeuwd. Coronaproof klinkt de call van Sam “Old Star” Brouwer: “Rood (klap!) geel (klap!) zwart (klap!) brothers (klap! klap!)!
‘Into this world we’re thrown.’ 15 Groningse heren staan gespannen te wachten. Stilte voor de storm. Dit, de Ereklasse, is de wereld waar ze in zijn gegooid. Hoe gaan ze het doen? Oemoemenoe trapt af. Stijn “Ranger” Brouwer ontvangt en zet een ruck op met Lex “Delfziel” Ronde en Yorrick “Goldielock” Wouwenaar. Tjarko “Curly McSmiles” Dijkstra ontvangt een tweede bal, en Ben “Everhard” de Vrede en Sietse “Shitski” Manning zijn weer bij hem. Een tweede ruck. Weer secure. De toeschouwers kijken elkaar veelbetekenend aan. ‘Kijk nou, ze spelen gewoon in de Ereklasse!’ Wanneer “Old Star” de bal diep in de helft van Oemoemenoe rost, slaat even de vertwijfeling toe. ‘De bal weggeven?’ Maar een middelmatige kick van de Zeeuwen wordt door Erik “Voetsoldaat” Voestermans gevangen en vakkundig opgelopen met een netto winst van 25 meter. Vervolgens ramt Rob “Baldo” Meijer de bal nog eens drie meter verder. Enfin, u begrijpt dat het goed gaat. De Groningers spelen verzorgd. Er hangt iets moois in de lucht. Langzaam maar zeker kruipen de Groningers dichter naar de tryline. Een penalty in de buurt van de palen wordt gecalld voor goal. Does “Young God” Deelman legt aan met zijn normaliter trefzekere been, maar vindt helaas de paal. Ook de volgende fases in de 22 resulteren voortdurend in foutjes in plaats van punten. Het lonken van de beruchte ‘Ereklassepunten’ lijkt spanning mee te brengen.
Oemoemenoe laat zich echter niet zomaar onder druk zetten. Ze profiteren van de Groningse foutjes en weten een penalty te krijgen op de middenlijn. Resoluut callen ze de kick voor de palen. 3-0. De Groningers schrikken wakker, en zijn nog enkele keren akelig dichtbij een try. Wanneer ze uiteindelijk na ruim 30 minuten met 14 man verder moeten omdat Joop “Il Temperamente” Angenent helaas een bal in de tackle niet weet te vangen maar naar de grond slaat met geel als gevolg, zijn de rood-geel-zwarten genoodzaakt meer te verdedigen. Dit doen ze, zoals de hele dag, met verve. Dan eindelijk rust. Even bijkomen. Uithijgen. En bekennen: ‘Dat het best wel aardig gaat.’ De sfeer is goed, de dominantie is er. Nu alleen nog de foutjes eruit krijgen. Dat komt vanzelf. Voor het rood (klap) geel (klap) zwart (klap) brothers (klap klap) !
‘There’s a killer on the road.’ De tweede helft wordt gekenmerkt door de Groningse vechtlust. John “Leprejohn” O’Sullivan valt in op 9, en stuurt voortdurend nieuwe mensen over de gainline. Meter voor meter komt de tryline dichterbij. Met giganten als Niels “The Titan” Heegstra of Tom “Goldielock” ten Pas die als stormrammen op de zwart-witte deur beuken, is het lekker spelen. De voorwaartsen driven nogmaals. En precies op het juiste moment passt “Leprejohn” de bal achter de voorwaarsten langs naar “Old Star” die de bal aan “Young God” geeft. Deze geweldenaar van 18 lentes jong schudde de vorige helft nog zijn hoofd vol ongeloof dat hij een penalty op de paal lepelde. Nu draait hij zich echter vakkundig weg van twee tegenstanders, en hij duikt naar de tryline. Twee tegenstanders liggen boven op hem. Het zicht wordt ontnomen. Maar de arm van de ref gaat omhoog. Gejuich alom. 3-5. Met 14 man. De jeugd heeft de toekomst! Hoezee! Dat de conversie door dezelfde jonge god gemist wordt, zal niemand hem kwalijk nemen. 18 lentes jong en je eerste competitiepunten voor de club in de Ereklasse drukken. Dat is reden genoeg voor vreugde.
De Zeeuwen willen door, en nemen de kick-off. Over en weer wordt bij vlagen mooi gespeeld, maar ook slordig omgegaan met de bal. Dan ineens een tweede tegenslag. Een geweldige tackle van Yorrick ‘Goldielock’ Wouwenaar slaat de zeeuwse kleigrond onder de voeten van de tegenstander weg, waardoor de natuurkrachten vrij spel krijgen op het tengere lichaam. Yorrick leert ineens iemand een radslag zonder armen aan. Niet intentioneel, wel onwettelijk. Geel is het gevolg. Wederom staan de Groningers met 14 man, en Oemoemenoe weet hier na lang druk uitoefenen van te profiteren na een schitterende offload van hun goedspelende 10. 10-5. Balen.
Dan gebeurt er iets fenomenaals. De coach kijkt eens opzij naar zijn bank. Wat heeft hij nog zitten..? En het is een feest voor het oog om te zien wat nog langs de kant staat. Wanneer je kanonnen als Ynte “De Friese Moker” Douma, Yuri “Tweede Jeugd” de Wit en Vium “Drunkfight” Gronum nog vers het veld op kan brengen, dan weet je dat je een monsterlijke tweede helft kan neerzetten. Zo gezegd, zo gedaan. De voorwaartsen pushen de scrums bij Oemoemenoe over de eigen hakken, en in line-outs zijn ze oppermachtig. Wanneer een driving maul bij de tryline van de Zeeuwen niet wordt gecommit, wordt Ben met bal en al naar voren geduwd. Een tackle zorgt voor een slordige ruck op 2 meter van de tryline. Links en rechts lijnen de voorwaartsen van Oemoemenoe op om de pick and go’s van Groningen, zoals ze die al meer hebben gezien, tegen te houden. Een slimme Goldielock (Yorrick) pakt de bal, maar hij heeft andere plannen. Gelijk een jonge hinde duikt hij head first over de ruck heen, waar niemand van Oemoemenoe staat te wachten. Als in slo-motion vliegt hij over de ruck, terwijl graaiende handen vanaf de zijkant niets meer kunnen veranderen aan de boog die dit kolossale lichaam aflegt. Hij vliegt een meter, anderhalve meter, twee meter… TRY! Dit is een kantelpunt in de wedstrijd. Yorrick transformeert van jong hertje naar Hulk in luttele milliseconden. Hij staat op en wordt nog meer opgezweept door zijn toesnellende teamgenoten. 10-10. Dan is het “Old Star” die vanaf links de kicking tee opeist. Dit ouwe lichaam heeft al op meer velden op meer cruciale momenten gestaan bij de tee. Geroutineerd legt hij aan met links, en schiet de bal door de palen. Zodra hij de bal raakt, gaat de vuist al in de lucht. 10-12. Dan is Groningen ontketend. De tegenstand van Oemoemenoe was hevig in het middendeel van de wedstrijd. Ze waren er een paar keer heel dichtbij. Maar Groningen ontvangt de kick-off en zet direct weer druk. Damien “Dwingel” de Jong ontvangt de bal en kickt hem diep terug in de helft van Oemoemenoe. Uiteindelijk is een Groningse line-out op de middenlijn het resultaat. De bal komt goed. De pass op Does is briljant. Een ingestudeerde move loopt vlekkeloos. En Joep “Speedy” Boerema wordt een gat ingestuurd. Met de bal onder zijn arm en slechts een fullback tussen hem en de tryline weet hij wel raad. Hij heeft vleugels gekregen omdat hij net de week ervoor heeft gehoord dat door de tweede selectieronde voor NL u20 XV is. Hij zal wel even laten zien wie hier de wheels heeft. Hij verandert van richting zonder snelheid te verliezen, en krijgt vrij doorgang tot de tryline. Try. Conversie. 10-19. Gejuich alom. De restart is een formaliteit. Een scrum voor Groningen is de laatste actie. De bal naar Sam. Die kickt de bal uit. Een hoopvol kijken naar de ref.
‘Our life will never end.’ Het laatste fluitsignaal wordt overstemd door een orkaan aan geluid. Mensen rennen juichend het veld op. Bierglazen vliegen door de lucht. Spelers lopen met twee gebalde vuisten omhoog gestoken. De Zeeuwse zon schijnt. De hemel strakblauw. Het is rond half vijf. En Groningen wint haar debuutwedstrijd in de Ereklasse. Dit moment, the perfect storm. Our life will never end. Hier zit het bloed, zweet en tranen in van alle voorgangers. Van alle minieme vlindervleugels die ergens begonnen. Van de kleine schouderklopjes. Van de dagen vol passingdrills. De weken vol ijzer smijten. De gerende kilometers. De gezwete hectoliters. De ontelbare uren van de voorgangers. De onbetaalbare inzet van al die mensen. Hier komt alles samen. De promotie naar de Ereklasse was natuurlijk een onverwacht cadeautje. Maar het gevaar met dit soort cadeautjes is dat anderen twijfelen of je het wel verdiend hebt… Maar Groningen heeft het verdiend vandaag. Dubbel en dwars.
Escape van Rupert Holmes schalt traditiegetrouw uit de kleedkamer. Win or lose: ‘Pina coladas, getting caught in the rain’. De echoos schallen vrolijk tegen de tegels tot buiten, waar een groep enthousiaste Groningensupporters staat. Meegereisde betere helften als Loes, Luca en Gwenda hebben tevreden toegekeken hoe hun Goldielockjes hebben gestreden. Nieuwkomer Iain spendeert ook het liefst zijn volledige zaterdag met een potje rugby evenals Herschel “Herschel” Herschel. Een zekere “Clubcaptain” staat met een traantje in zijn ooghoek te genieten van het schouwspel. Zelfs een onverschrokken Jan “Micro” Krediet staat met een biertje in zijn hand. Deze geweldenaar heeft 5 uur het OV getrotseerd om alsnog bij zijn team te komen kijken. Met zulke mensen langs de zijlijn, kun je alleen maar winnen. Onoverwinnelijk voegen de gedouchte spelers zich bij hen. In de late middagzon. Een bordje warm eten. Een koud biertje. Een grijns van oor tot oor. “Kon minder.” Na het praatje (Does en Joep, na vandaag geen jongens meer maar terecht Men of the Match, en twee Dicks of the Day voor twee gele kaarten) klinkt buiten het Groningse volkslied over het Zeeuwse land. ‘Ain pronkjewail met golden raand.’ Het Grunnings klinkt verbazingwekkend natuurlijk op het Zeeuwse vlakke land. Niet snel daarna wordt de Zeeuwse paling ingepakt, want de terugreis belooft een lange te worden. Dankzij de goede zorgen van een in Zeeland kamperende Joop en zijn eega en prachtige dochtertje, kunnen er enkele lauwe Schultenbrau worden ingeladen in de bus. De terugreis van 4,5 uur kan niet lang genoeg duren. Het tevreden gereutel van de busmotor versmelt met het opgewonden geroezemoes in de bus. Hoe dichter we bij Groningen komen, hoe meer het begint te regenen. Dikke druppels slaan kapot tegen de ruiten. Suizend giert de wind langs de zijkanten. Een Groningse storm raast over de weg. Met dertig dappere Groningers aan boord. Riders on the storm.
Was getekend,
Deze verslaggever
